கூலி - மதராஸி ரெண்டு படமும் அடுத்தடுத்த நாட்கள்ல பாத்து முடிச்சேன். பிடிச்சிருக்கு பிடிக்கலங்குறதைத் தாண்டி பல விஷயங்கள் மனசுல ஓடிக்கிட்டே இருந்துச்சு. கூலி படம் பத்தி பலரும் பல கோணங்கள்ல எழுதி பேசி முடிச்சுட்டாங்க. நான் புதுசா ஏதும் சொல்லப் போறதில்ல. ரொம்ப ரொம்ப underwhelming ஆன படம். எனக்கு உணர்வுப்பூர்வமான எந்த highs ans lowsம் இல்லாம அப்டியே பாத்து முடிச்சேன். ஷெளபின் நடிப்பையும் ஒரு சில காட்சிகள்ல பின்னணி இசையையும் (உபேந்திராவுக்கான பின்னணி இசை) தாண்டி ஆக்ஷன் காட்சிகள் உட்பட எதுவுமே மனசுல நிக்கல.
இவ்வளவு stars and budget இருந்தும் execution and staging சிறப்பா பண்ற லோகேஷ்னாலயே அத ஒழுங்கா பண்ண முடியலன்னு தெரியுது. Thuglife பாத்துட்டு லோகேஷ் விக்ரம் படத்தை கையாண்டிருந்த விதம் பத்தி வியந்து எழுதியிருந்தேன். I did not except he'd become this , in such a short span of time. அநிருத் ஏற்கனவே நெறைய ஒப்பேத்தி வைக்குற மாதிரி தான் தெரியுது இது அடுத்ததா சாய் அப்யங்கர் பின்னாடி நிக்கிறார். sigh...!
Disclaimer: மனநலம் மற்றும் உளவியல் சிக்கல்கள் பற்றி என்னுடைய கருத்து அத்தனையும் கேள்வியறிவு மற்று இணையத்திருந்து தெரிந்து கொண்டது மட்டும். நான் பயிற்சி பெற்ற மருத்துவரோ அல்லது மனநல ஆலோசகரோ அல்ல. feel free to point out any mistakes in my interpretations
இப்போ மதராஸிக்கு வருவோம். இந்தப் படத்துக்கு நடந்த ஒரே நல்ல விஷயம் இதை யாரும் எந்த வகையிலும் பெருசா ஹைப் பண்ணி பேசாதது தான். அதனாலேயே எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாம படம் பாத்தேன். படத்துல பிரச்சனைகள் இருந்தாலும் நமக்கு சட்டுன்னு கோவம் வராததுக்கு அதுதான் காரணம்னு நெனைக்கிறேன்.
பொதுவா கதையின் நாயகனுக்கோ அல்லது நாயகிக்கோ ஒரு மனநல சிக்கல் (Psychological and psychiatric disorders ) இருந்து அதன் வழியாக கதையினை நகர்த்துவது அல்லது திரைப்படத்தின் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பகுதிகளை, காட்சிகளை அதன் மனநல சிக்கல் சார்ந்து காலங்காலமாக உலகம் முழுக்க பல திரைப்படங்களில் தொடர்ந்து செய்யப்படும் ஒரு விஷயம் தான். ஆக்ஷன் காட்சிகளுக்காக கதை நாயகனுடைய மன நல சிக்கலை பயன்படுத்திய படங்கள் என்று எடுத்துக்கொண்டால் மூன்று ( bipolar disorder), அந்நியன் (multiple personality disorder) , நான் சிகப்பு மனிதன் (Narcolepsy) என சிலவற்றை குறிப்பிடலாம். ஹாலிவுட்டில் Split ( Dissociative identity disorder) , Accountant (Autism ) , Fight Club (split personality) ஆகிய உதாரணங்கள் உண்டு. இதில் ஸ்ப்ளிட் படத்தை குறிப்பிட தனிக்காரணம் உண்டு.
mild spoilers ahead
இந்த வகையில் மதராஸி திரைப்படத்தில் சிவகார்த்திகேயனுக்கு Fregoli Delusion என்கிற மனச்சிக்கல். சிறுவயதில் தன் கண் முன்னே குடும்பத்தினரை மொத்தமாக ஒரு விபத்தில் இழந்த அவருக்கு அதன் காரணமாக மனநலம் பாதிப்படைகிறது. ஆபத்தில் இருக்கும் எவரையும் தன்னுடைய குடும்பத்து உறுப்பினராகவே உருவகப்படுத்திக் கொண்டு ஓடிப்போய் உதவுகிற மனப்பாங்க. மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் நல்ல விஷயம் போலத் தோன்றினாலும் வாழ்வில் எப்போதோ நிகழ்ந்த ஒரு கொடுமையான அதிர்ச்சிகரமான நிகழ்வினை அது தந்த வலியை திரும்பத் திரும்ப மனதால் அனுபவிப்பது போன்ற ஒரு நிலை.
இப்படிப் பட்ட நாயகனுக்கு ஒரு காதல் தோல்வி , அதனால் தன் உயிரை மாய்த்துக் கொள்ள முடிவு செய்கிற அவரை வேறொரு உளவுத்துறை / காவல்துறை உயரதிகாரியான பிஜூமேனன் சந்திக்கிறார். தமிழகத்தில் து**ப்பாக்கி கலாச்சாரம் பரவாமல் தடுக்க, இங்க கொண்டு வரப்பட்டிருக்கும் பெருமளவிலான கள்ளத்துப்பாக்கிகள் மக்களை சென்றடையாமல் தடுக்க வழி தேடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கும் நெருக்கடியான சூழல் இருப்பதால் , எப்புடியோ போற உயிரு மக்கள காப்பாத்த போகட்டும் சார்னு சிவகார்த்திகேயன் சொல்ல பிஜூமேனன் குழுவினரும் இவருடைய மனநல பிரச்சனை பற்றி தெரியாமல் இவரை தங்களுடைய மிஷனுக்காக அனுப்பி வைக்கிறார்கள் . இறுதியில் என்ன ஆனது என்பது மீதிக்கதை.
படம் துவங்கியதிலிருந்தே நான் ஒரு மாதிரி conflicted மனநிலையுடன் தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அந்த conflict இன்னும் அதிகமானது மருத்துவம் படிக்கிற நாயகி empathy க்கும் delusion க்கும் வேறுபாடு தெரியாமல் நாயகனுடைய இந்த உதவும் மனப்பாங்கை பார்த்து அவரை காதலிக்கத் துவங்குகிறார் .(காலங்காலமா நாம் தமிழ்சினிமாவில் பார்த்த விஷயம் தான். ofcourse we are expected to overlook all this in a commercial action masala film. இது என்னுடைய தனிப்பட்ட அனுபவம் மட்டுமே) அது மட்டுமின்றி இது நோயில்லடா வரம் என்பது மாதிரி அசட்டுத்தனமான பேசவும் செய்கிறார்.
இதையெல்லாம் தாண்டி படம் தொய்வில்லாமல் சென்றது என்பதை ஒப்புக்கொள்ளத்தான் வேண்டும். முருகதாஸ் ஓரளவு கதையையும் பாத்திரங்களையும் யோசித்து எழுதியிருக்கின்றார். ஒரு சில பாத்திரங்களை மேலோட்டமாக எழுதியிருக்கிறார். மேலே குறிப்பிட்ட நாயகியின் வசனம் ஒரு உதாரணம். இன்னொரு இடத்தில் பிஜூமேனன் சிகா விடம் “உனக்கு மெண்டல் பேலன்ஸ் இல்ல. நாங்க உன்ன மாதிரி எமோஷனலா யோசிச்சு முடிவெடுக்க முடியாது. இதுக்கெல்லாம் படிச்சு பயிற்சி எடுத்திருக்கோம்” என சொல்வார். ஆனால அதுவரையிலும் அவரே எமோஷனாலக முடிவெடுத்து தான் மனச்சிக்கல் உடைய சிவகார்த்திகேயன் பாத்திரத்தை தன்னுடைய மிஷனுக்கு பயன்படுத்தியிருப்பாரு. இந்த மாதிரி முரணான விஷயங்கள் நிறைய உண்டு. இரண்டாவது பாதியில் திடீரென வரும் animal instinct அது சார்ந்த காட்சிகளும் இந்த ரகம்.
ஆக்ஷன் காட்சிகளை ரொம்பவே ரசித்தேன். டான்சிங் ரோஸ் ஷபிர் , வித்யுத் ஜம்வால் என இரண்டு அட்டகாசமான acrobatic வில்லன்களை வைத்துக் கொண்டு சண்டை இல்லாவிட்டால் எப்படி. இருவருக்குமே நிறைய வாய்ப்பிருக்கிற சண்டைக் காட்சிகள் உண்டு. அதிலும் வித்யுத் கதைநாயகனை மிஞ்சும் அளவுக்கு பில்டப் / மாஸ் காட்சிகள் உண்டு அதனால் தான் க்ளைமாக்ஸ் payoff சிறப்பாக இருந்தது. போலவே சிவாவின் physical stature க்கு வித்யுத் உடன் வெறுமனே சண்டை வைத்தால் எடுபடாமல் போயிருக்கும் என்பதால் அந்த animal instinct வைத்து சரிக்கட்டி விட்டார்கள். கார் சேஸிங் உட்பட பெரும்பாலான ஆக்ஷன் காட்சிகள் அட்டகாசமாக வடிவமைக்கப் பட்டிருந்தது . ஸ்டண்ட் மாஸ்டருக்கு இணையாக ஓளிப்பதிவாளரும் உழைத்திருக்கிறார். job well done.
சிவகார்த்திகேயன் ஒரு முழுநீள ஆக்ஷன் நாயகனா இறங்காம அவருக்கு பழக்கமான naive/innocent/emotional நடிப்பையே செய்திருக்கிறர். He definitely emotes better than before. And Rukmini looked so beautiful <3 இன்னும் அவங்களப் பாத்தா சப்த சாகரதாச்சே ஞாபகம் தான் வருது. அதோட தாக்கம் அப்புடி.
அண்மையில் சாய்வித் சித்ரா பேட்டியில் ஒரு தயாரிப்பாளர் குறிப்பிட்ட விஷயம் “அப்பவெல்லாம் பெரிய நடிகர்கள் படங்களுக்கு மட்டும் தான் தனியா செட் போட்றது எல்லாம். மத்தவங்களுக்கு ஏறகனவே போட்ட செட்ட தான் திரும்ப திரும்ப மாத்தி யூஸ் பண்ணுவாங்க” இப்போ செட்டுக்கு பதிலா கதைக் களம் அப்டித்தான் மறுசுழற்சி செய்யப்படுது போல. கடைசியா வந்த பத்து ஆக்ஷன் படம் எடுத்தா அதுல பாதிக்கு மேல ஒரே மாதிரி ட்ரக், துப்பாக்கி, கண்டெய்னர், போர்ட், சிண்டிகேட், ஃபேக்டரி, ஆர்கன் ட்ராஃபிக்கிங் ந்னு அதே அரைச்ச மாவு. How long are we gonna milk Breaking bad / Narcos :( It has become extremely tiresome and monotonous.
பாப்போம்...eagerly waiting for an amazing action entertainer next..!
