 |
| Courtesy: Psychedelic Drawing by Japanese Artist Lutamesta - Pinterest |
பேரன்பின் பார்ட்னருக்கு,
என் உலகத்து நிகழ்வுகள் குறித்தான விவரனைகளோடும் அயற்சியோடும் நான் எழுதத்தொடங்கிய.. எழுதுகிற கடிதங்கள் இப்படி தொடர்கதையாகுமென ஒருபோதும் நினைத்ததில்லை பார்ட்னர். மனிதக்கூட்டத்தோடிருக்கையில் தனிமையையும் தனிமையில் இருக்கையில் மனிதர்களையும் தேடுகிற வித்தியாசப் பிறவியாய் மாறி வருகிறேன். புத்தகங்களுள் உறைந்துலாவல் வேறு மாதிரியான தற்காலிக தப்பித்தல். அவ்வப்போது அவ்வுலகிலும் திரிந்து திரும்புகிறேன். இலக்கில்லாத பயணியாயினும் திரும்பி வர வீடில்லாது போனால் அத்தனையும் அற்றுப்போகுமல்லவா. அது போல, எத்தனை முகங்கள் கண்டு, எத்தனை குரல்கள் கேட்டு, எத்தனை சிரிப்புகளைக் கடந்து வந்தாலும் திரும்பி வந்து தஞ்சமடைந்து இளைப்பாற எனக்கென ஒரு மனம் காத்திருக்காத இரவுகள் மிக நீளமானவை பார்ட்னர்.
மனங்களின் அருகாமையை விரும்புகிற மனது மனிதர்களை விட்டு விலகி நடக்கின்றது. திடீரென எனக்காய் யாரேனுமோ அல்லது யாருக்கேனும் நானோ ஒரு பாட்டுப் பாடினால் நன்றாயிருக்குமெனத் தோன்றுகிற பின்னிரவுகளின் போதேல்லாம் உன் இன்மையை உணர்கிறேன் பார்ட்னர். அன்பைச் சொல்ல ஆயிரம் வழிகளுண்டு. இந்தப் பாழும் பிரிவை வெற்று வார்த்தைகளன்றி வேறு எப்படித்தான் சொல்லித் தொலைவதாம். கண்டு கேட்டுணர்ந்த கதைகளை உரையாடல்களின் பொழுது கொட்டித்தீர்த்துவிடும் பொருட்டு, மனதுள் சூல் கொண்ட வார்த்தைகள் சூழ்ந்தழுத்திச் சுழல்கின்றன.
பிரிவுகளைக் குறித்து எழுதுகிற பெருங்கவிகளைப் பற்றி நான் கொண்டிருக்கிற அதீத மனச்சித்திரங்களைப் போலவே நானும் மனந்திரிந்து கொண்டிருக்கின்றேனோ என்கிற கேள்வி அடிக்கடி எழுகின்றது பார்ட்னர். முழுவதுமாய் பிறழ்ந்துவிடாத ஆனால் இரட்டை நிலையைக் கொண்டிருக்கிற ஒரு மனநிலை எனக்கு.ஆனாலும் உறங்கி விழிக்கிற ஒவ்வொரு நாளும் எதிர்படுகிற அத்தனை மனங்களையும் புன்னகையோடும் ஆரவாரத்தோடுமே எதிர்கொள்கிறேன். ஒவ்வொரு நொடியையும் கொண்டாடிக் கடக்கிறேன்.நெடியதொரு தேடலுக்கிடையேயான கொண்டாட்டங்களா அல்லது மிக நீண்ட காத்திருத்தலுக்கு முன்பான கொண்டாட்டங்களாவெனத் தெரியாமலேயே, தெரிந்துகொள்ள விரும்பாமலேயே அனுபவித்துக் கடந்துகொண்டிருக்கின்றேன்.
சமீபத்திய தனிப் பயணம் நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகான பெரும் ஆறுதல். இரண்டரை ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வாழ்வு குறித்த பெரும் கவலைகளோடும் , அதீத உயிர்பயத்தின் காரணமாகவும், ஒவ்வொரு கொண்டையூசி வளைவிலும் காலூன்றி மெல்ல முன்நகர்ந்து மேலேறிய மலைப்பாதைகளில், எவ்வித அச்சமோ கவலையோ இன்றி மலைப்பாதையின் ஒவ்வொரு வளைவிலும் இரும்புக்குதிரையின் குளம்புகள் உரச உரச காடதிரச் சிரித்தபடி மேலேறினேன். காடும் , இரவும், குளிரும் இன்ஜின் உறுமலும், வெப்பமும் பின் நானும் ஒரு புள்ளியில் கலந்துவிட்ட இரவது. வாழ்க்கையையும் இப்படியே ஒரு மலைப்பாதையில் மேற்கொள்ளப்படும் திட்டமிடப்படாத இரவுப்பயணம் போலவே எதிர்கொள்ள விரும்புகின்றேன்.
உயிரறுக்கிற பிரிவுகளின் மீது தீராக் கோபம் உண்டெனக்கு. ஆனாலும் பிரிவுகளைப் போல் மகத்தானவை வேறேதும் இல்லையென்பேன் பார்ட்னர். ஒவ்வொரு பிரிவும் ஒரு மரணம். ஒவ்வொரு முதல் சந்திப்பும் ஒரு மறுபிறப்பு. உறவுக்கும் பிரிவுக்கும் இடையே ஊடாடி மாண்டு மீள்கிற அற்பனுக்கு, வாழ்நாளைக்கும் நினைத்து அசைபோடவும், பொருத்தமில்லாத தருணங்களில் தனக்குத்தானே ஒற்றைச் சிரிப்பு சிரித்துக் கொள்ளவும், வார்த்தை தீரக் கடிதமெழுதவும், சுற்றம் முற்றும் மறக்கவும், தீராக் காதலை எதிர்கொள்ளவும், இன்னும் யாருக்கும் வாய்க்காத ஏதேதோ விஷயங்களைக் கைக்கொள்ளவும், கதைகளையும், கனவுகளையும் வாரி வழங்கிவிட்டுச் செல்வதே அந்த உறவுக்கும் பிரிவுக்குமிடையேயான சுழற்சி தான் இல்லையா ? ஆதலால் பிரிவுகள் எப்போதும் மகத்தானவை பார்ட்னர்.
நாட்கணக்காய் நான் எழுதிக்கொண்டேயிருக்க, நீண்டுகொண்டே செல்கிற இந்தக் கடிதம் போல, இரவுகளுக்கும் பகலுக்குமான தூரம் நீண்டபடியே செல்கிறது. பகல் ஒன்றேதான். மாறுவதும் நீண்டு தேய்வதும் இந்த பாழும் இரவுகள் தான் பார்ட்னர். பல்லாண்டுகளாய் பற்றித் திரிந்த உறவுக் கயிற்றின் கடைசி ஒற்றை இழையும் இப்போது அறுந்துவிட்டதாய் உணர்கிறேன். உறவுகள் குறித்தான கேள்விகளுக்கு எப்போதுமே தீர்க்கமாய் ஒரு முடிவுக்கு வந்தவனில்லை நான். முடிவான முடிவை வார்த்தைகளில் சொல்ல யத்தனித்து இறுதியில் மென்று விழுங்கி, ஏதும் சொல்லாமல் காலமெனும் பெருந்திரையின் பின்னே ஓடியொளிந்து கொள்கிற அற்பன். எப்போது திரும்பினாலும் விட்ட இடத்திலேயே நின்று, தொடங்கித் துரத்துகின்றன கேள்விகள். தப்பியோடலும் வீடுதிரும்பலுமாய் நிகழ்கிற இந்த காலச்சுழல் எப்போதுதான் முற்றுப்பெறுமோ தெரியாது பார்ட்னர். எல்லோருடைய கதைகளுக்கும் கனவுகளுக்கும் எப்போதுமே செவிமடுத்துக் காத்துக் கொண்டிருக்கிறவனுடைய கதைகளை யார்தான் கேட்கப் போகிறார்கள் ?
கேட்க யாருமில்லாமல் போனால் அர்த்தமற்றுப் போகிற உரையாடல்களைப் போலல்லாது ,ஒரு கடிதம் எக்காலத்திலும், யாருக்கும், எப்போதும், பொருள்படக்கூடியதாய் இருக்கும் என்பதனாலேயே நிறைய கடிதங்கள் எழுத விரும்புகிறேன் பார்ட்னர். சமீபத்தில் ஓர் உறக்கமற்ற இரவினை முழுவதுமாய் ஆக்கிரமித்துக் கொண்டுவிட்ட பாடலின் வரிகளை உன்னோடு பகிர்ந்துகொள்ள விரும்புகிறேன் பார்ட்னர்.
Mujh se pehli si muhabbat mere mehboob na maang
Maine samjhaa tha ke tu hai to darakhshaan hai hayaat
Tera gham hai to gham-e-dehar ka jhagdaa kyaa hai
Teri surat se hai aalam mein bahaaron ko sabaat
Teri aankhon ke siwaa duniyaa mein rakhkhaa kya hai
Tu jo mil jaaye to taqdir nigoon ho jaaye
Yoon na thaa maine faqat chaahaa thaa yoon ho jaaye
Aur bhi dukh hai zamaane mein muhabbat ke siwaa
Raahatein aur bhi hain vasl ki raahat ke siwaa
Anginat sadiyon ki taareeq bahemaanaa tilism
Resham-o-atlas-o-kamkhwaab mein bunvaaye hue
Ja-ba-ja bikte hue koochaa-o-baazaar mein jism
Khaak mein lithade hue, khoon mein nehlaaye hue
Jism nikle hue amraaz ke tannooron se
Peep behti hui galte hue naasooron se
Laut jaati hai udhar ko bhi nazar, kya keeje?
Ab bhi dilkash hai tera husn, magar kya keeje?
Aur bhi dukh hai zamaane mein muhabbat ke siwaa
Raahatein aur bhi hain vasl ki raahat ke siwaa
Mujh se pehli si muhabbat mere mehboob na maang
**************************************************
My love, do not ask from me
the love we shared once before.
If you were here, I always thought
life would shine, eternally.
We share our grief, so why argue
over the sorrows of the world?
Your countenance is the assurance
of perennial spring, everywhere.
For what is the worth of this world
but the sight of your eyes?
If only I found you, the fates
would be enthralled.
This wasn’t how it should have been,
except that I wanted it to be;
there are more sorrows in this world
beyond the anguish of love.
There is more to happiness
than the relief of reunion;
the blight of dark magic
of years beyond counting,
while draped in silk,
satin and brocade; everywhere,
in alleys and marketplaces,
young flesh is up for sale.
Dragged in the dirt,
bathed in blood, bodies
emerge from furnaces
of pestilence.
Pus flows untapped
from leaking ulcers.
My eyes can't look away,
what should I do?
Your beauty still allures, but
what can I do?
There are sorrows in this world
beyond the pleasures of love.
There is more to happiness
than the relief of reunion;
the love we shared once before.
If you were here, I always thought
life would shine, eternally.
We share our grief, so why argue
over the sorrows of the world?
Your countenance is the assurance
of perennial spring, everywhere.
For what is the worth of this world
but the sight of your eyes?
If only I found you, the fates
would be enthralled.
This wasn’t how it should have been,
except that I wanted it to be;
there are more sorrows in this world
beyond the anguish of love.
There is more to happiness
than the relief of reunion;
the blight of dark magic
of years beyond counting,
while draped in silk,
satin and brocade; everywhere,
in alleys and marketplaces,
young flesh is up for sale.
Dragged in the dirt,
bathed in blood, bodies
emerge from furnaces
of pestilence.
Pus flows untapped
from leaking ulcers.
My eyes can't look away,
what should I do?
Your beauty still allures, but
what can I do?
There are sorrows in this world
beyond the pleasures of love.
There is more to happiness
than the relief of reunion;
so my love, do not ask from me
the love we shared once before.
நூர்ஜஹான் பாடிய ஃபைஸ் அஹமதின் கவிதை வரிகளை, உலகம் முழுவதும் விலகிச்செல்கிற அத்தனை இதயங்களுக்காகவும் சமர்ப்பித்தபடி என் தேடலையும் பயணத்தையும் தொடர்கிறேன் பார்ட்னர்.
மகிழ்ந்திரு...!!
தேடித்திரியுமொரு தனியனாய்,
நான்...!!
கருத்துகள் இல்லை :
கருத்துரையிடுக